Dag 14 - 14 september 2017

De laatste volle dag in Rimini. Het is erg warm vandaag. We bezoeken het historisch centrum. Het is er goed druk. De vorige keer in Rimini zijn we via een park over een parkeerplaats met groenteverhandelende Polen door de hoofdpoort binnengegaan, beetje rommelige aanblik. Vandaag zien we dat over de Poolse parkeerplaats een brug is gelegd. Die nemen we niet. We slaan eerder af en komen via een andere poort binnen. Bij een fietsenwinkel wordt onze blik gevangen door een vouwfiets. Dat is handig tijdens de vakantie. Niet dat we bij vakantie direct aan fietsen denken maar hebben is doen. De winkelier ziet het wel zitten met ons. Demonstratie op demonstratie volgt. Maak even een proefritje. Tuurlijk. Ja ja, het fietst ook nog eens goed. Kost het eigenlijk? Oh, 2000 euro. Ja, dan denken we er nog even over na. Bij het weglopen geven we "heel interessant, goed over nadenken, misschien - blik" maar zeggen tegen elkaar: dacht het niet. De grote kerk op het centrale plein is open. Net als wij willen kijken sluiten de deuren voor een dienst.

We drinken te lang een kopje koffie en zien de winkels sluiten rond 1 uur. Dan maar weer aan de wandel. Uit de stadspoorten een wijk in. Bij een restaurantje eten we een heerlijke pasta.  We hebben een conversatie met een oudere man die ook dacht dat wij Italianen waren. We wisselen enkele woordjes, met wat handgebaren, en gaan door. Bij de Porta Tiberio wordt een nieuwe binnenhaven aangelegd. Met een enorm park voor wandelaars en fietsers. Er is minimale beschutting dus al smeltend met natte voeten van de hitte terug naar het centrum. De tijd is mooi overbrugd, de winkels zijn weer open. Koopjes ingeslagen en tegen de avond via ander park terug naar de boulevard. Bij "ons" koffietentje komt een Afrikaan in kleurig gewaad aan onze tafel staan. De bediening spreekt hem vermanend aan, maar met een vriendelijke glimlach praat hij verder met ons. Natuurlijk komt hij kraaltjes verkopen en hij vertelt dat hij een paar tafeltjes terug schofterig als oud vuil en racistisch is behandeld. Hollandse mensen kennen geen racisme vindt hij. Omdat wij zo aardig op hem reageren geeft hij twee handgesneden beeldjes, een olifant en een schildpad. Niet eens lelijk. Cadeautje zegt hij. En natuurlijk houdt hij zijn hand op. Met drie euro is hij blij. Nog een kettinkje misschien. Nee hoor, bedankt. De laatste avond eten we weer heerlijk.