Dag 11 - 11 september 2017

11 september 2017 - Rimini, Italië

Omdat het vandaag minder weer zal worden in Rimini bezoeken we Ravenna. Volgens internet een flinke stad met veel cultuur. Het is een klein uurtje rijden over de autoweg langs de kust. Opvallend hoeveel campings we tegenkomen. We hopen dat er op die campings genoeg te doen is, omdat er voor de rest niets in de buurt zit dan landerijen, wat forellenkwekerijen en zowaar een discotheek. Tenzij je van strandliggen houdt of watersport. Of een prostituee wil bezoeken want die staan er - in de ochtenduren - ook op enkele verlaten paadjes tussen de velden. Zouden die nu echt zoveel klandizie daar hebben? Gelukkig weten we dat niet. Ze redden zich er maar mee. Of moeten als ze geronseld zijn. Maar ook dat weten we niet. We buigen ons hoofd er niet lang over. 

In Ravenna parkeren we de auto langs de rondweg om het centrum. Gratis. Uiteraard. Veel groen, dat valt wel op. Ook al enigszins herfstkleuren en vallende bladeren en naalden uit de sparachtigen. In het centrum een koffietje met als toegift een vriendelijke lach en kaartje van de stad met de bezienswaardigheden. We gaan op pad en stippelen de route zo uit dat we de monumentale oudheden zoveel mogelijk kunnen zien. Als je de kaart bekijkt, denk je daarvoor toch wat tijd nodig te hebben. Dat valt dus mee. Het centrum is schoon op de straten. Er loopt maar weinig volk. En die kijken allemaal niet blij. Zijn ze ook hier de toeristen zat? Bij een groot kerkgebouw met bijgebouw slenteren we richting de ingang. Maar een dame in uniform wijst ons er op dat we elders een entreekaartje moeten kopen. Dat dachten we dus niet. Dan maar niet naar binnen. Bij een slagerij/bakkerij met restaurant eten we een pastaatje. Daar krijgen we de laatste glimlach in Ravenna. Het regent inmiddels licht. De Afrikanen en Indo's komen uit het niets met parapluutjes langs de tafels. Nee, niet nodig, hebben we bij ons. 

Hier houden niet alle winkels siësta. Op een groot plein, Plaza del Poppolo (kom je in elke stad wel tegen met die naam) gaan we op een terras zitten voor een bakkie koffie. Het duurt even. Binnen bestellen? Nee, bij de ober buiten. Maar die staat te bellen en is Oost-Indisch blind. Twee sigaretjes verder gaan we naar de overkant bij een ijssalon zitten. Poging 2. Weer niet. En als het nou druk is? Nee. De bediening ziet ons nu wel, knikt bij het voorbijgaan maar kan kennelijk niet praten. Op naar de volgende. En ja hoor, gelukt. We zijn het chagrijn wel zat, rennen bijna langs de nog te bekijken gebouwen, hup naar de auto. Onderweg naar Cesena, iets meer het binnenland in op de route terug. Verwarrend is de routeaanduiding. We willen de Autostrada vermijden. Uiteindelijk parkeren we bij een grote bouwmarkt. Even plassen. Dat kan daar en in een netjes toilet ook nog. Binnen kijken. Ja, sommige dingen zijn hier echt goedkoper dan in Nederland zoals airco's, houtkacheltjes, deuroverkappingen, zonnepanelen. De verleiding is groot. Maar we weerstaan het. 

We geven het op en nemen de Autostrada naar Rimini. Het loopt tegen etenstijd. Zodra het weer een beetje droog is, gaan we eten. Later ontmoeten we Nederlandse collega's die ook in Italië hebben rondgezworven en ook de laatste dagen in Rimini verblijven, vlakbij ons. De afgelopen week bestond ons app-verkeer uit "waar ben je nu" "waar ga je heen" "hoe is het weer" enzovoorts. Bij de Ierse pub zitten we nu dan niet meer digitaal te praten. Het is zo gezellig dat de uren voorbij vliegen en de klok 2 uur slaat (dat het gezellig is moeten we wel noteren want ze lezen dit reisverslag ook 😉). Het was echt heel gezellig!!