Dag 15 tot en met 18 (september) - Capo Rizzuto

20 september 2020 - Isola di Capo Rizzuto, Italië

Deze dagen vatten we kort samen. De dagen beginnen vroeg, aan de koffietafel, en zodra we zitten, beginnen we met praten, de hele dag door. In de middag rusten Bas en Janny altijd. Vanwege de temperatuur. Die is nu ook nog steeds ver boven de 30 graden en dat begint in de vroege ochtend al. Een ochtend rijden we nog naar Crotone, een stadje op een klein half uurtje rijden. Bas en Janny gaan naar hun strand, wij naar Crotone. We zetten de auto in de buurt van de haven op een openbare parkeerplaats. Daar staan een paar oude loodsen waar bovenop allemaal matrassen liggen. Daar slapen de daklozen, vooral Afrikanen. Je hebt er geen last van. Maar Bas had al gezegd: er komt er vast 1 naar je toe en die vraagt je een beetje geld waarna hij op je auto past. Ook al weet je dat hij dat niet doet, geef hem maar een beetje en je hebt zeker geen last. En ja, dat gebeurt. Twee euro in zijn hand en met de andere hand op zijn hart dat hij de auto in de gaten houdt. We zien hem niet meer. Maar de auto staat veilig. Is een soort afspraak. Als een Duitser bijvoorbeeld geen geld geeft, vooral Duitsers, dan komt de auto er niet schadevrij af. Ze hebben hier kennelijk een hekel aan Duitsers. Maar goed. Het stadje is levendig, het is ochtend en het lijkt wel of niemand werkt (maar dat is in de Nederlandse steden ook zo). Het is er prettig vertoeven. Rond een uur of 1 gaan we terug naar de auto. Er staan een paar grote bussen en de matrassen worden van de loodsen gehaald. Afrikanen en anderen worden in de bussen geladen. Er wordt geruimd. Dat wij dat net weer mogen zien. Bas en Janny zijn verbaasd als we het hen vertellen.

Dat is de enige keer dat we van de koffie of eettafel zijn. De rest van de dagen zijn gevuld met gesprekken, eten en drinken, ontzettend gezellig. Op maandag 14 september zijn we aangekomen met de bedoeling een nacht of 3 of 4 te blijven. We begrijpen van Bas en Janny dat ze best een drukke zomer hebben gehad en dat op de komende vrijdag weer gasten aan komen die 2 weken zullen verblijven. Dus we nemen ons voor op donderdag 17 september te vertrekken. Dan hebben ze nog een dagje rust tussendoor. We kondigen woensdag aan dat we donderdag gaan vertrekken. We leggen het hotel in Rimini weer vast voor 2 nachten.

De donderdag breekt aan. Het heeft de gehele nacht geonweerd. Alleen maar flitsen, geen regen lof donder.  Op het gemak pakken we alles in, we nemen de tijd. Rond 9 uur zitten we aan de koffie. Het is bewolkt buiten, het spettert een beetje. Ook Bas verwachtte niet wat er een kwartier later gebeurt. De regen wordt wat heftiger. Bas loopt rond het huis om de waterafvoer te controleren. Het begint nu te hozen. Het onweert met zwaar geluid en veel flitsen. Wat gaan wij doen? Rijden om de buien voor te zijn? Bas roept Janny en ze beginnen te rennen. De ondergrondse garage is onder water gelopen, zo’n 30 centimeter water staat er, zoveel water is er al in korte tijd gevallen. Wij bellen Rimini af en gaan helpen. De pompen in de garage werken weer, alle afvoer gaten zijn vrij van bladeren, maar de wegen zijn rivieren geworden en de hele ochtend blijft het hozen en heftig onweer, constante flitsen en schurende wolken. Het is dichtbij en best wel eng. Medicane, zo heet de mediterrane orkaan die voorbij raast en op weg is naar Griekenland. Na de ochtend is het meeste water van het perceel van Bas en Janny af. Voor de wegen en op het land duurt het tot de volgende dag. Een vriend van Bas en Janny, een aannemer, vertelt dat het dorp niet bereikbaar is vanwege het water maar ook omdat er stukken van de weg zijn weggeslagen door het natuurgeweld. Kennelijk komt dit eens in de drie of vier jaar voor. We zijn blij dat we Bas en Janny hebben kunnen helpen. Een “noodgedwongen” extra dag bij hen is helemaal niet erg.