Dag 15 - zondag 15 september - Rimini

Een rustige dag, de laatste dag voor vertrek uit Rimini. Of toch nog een dagje er aan vast plakken? Verleidelijk, maar toch maar niet, alhoewel het weer hier de komende dag nog prachtig zal zijn. Maar ook rustiger, want het seizoen is wel voorbij aan het gaan. Het motorevenement heeft nog veel bezoekers opgeleverd. Die zullen nog wel een dag blijven hangen, maar ook zij zullen weer gewoon aan het werk moeten. Nog even een correctie op een verhaal van gisteren. Valentino Rossi is niet geboren in Tavullia, maar wel in de buurt van Cattolica. De motorracer die geboren is in Tavullia en waar ook die enorme uitlaat voor gebouwd is die elke zondag wordt “ontstoken”, is Marco Simoncelli. Hij is in 2011 bij een motorrace overleden. Daar was ook Rossi, zijn vriend bij. Ja, al die verhalen. Je haalt het wel eens door elkaar. In ieder geval, dit is het juiste verhaal.

We maken vandaag een strandwandeling richting Rimini Zuid. Toch maar weer proberen met de knie die nog niet helemaal beter is. Maar rustig wandelen en het gaat best wel goed. Zelfs terug gaan we via het strand. En ondertussen verstrijkt de tijd. Het idee was nog het oude centrum te bezoeken, maar dat idee laten we weer varen. Lekker op het gemakje aan. Even ontspannen in het hotel en dan een wandeling richting de haven. Bijna aan het eind van de winkelstraat zit een winkel die blouses verkoopt en mooie. Vorig jaar heeft zij daar ook een paar gekocht en vandaag gaan we maar weer eens naar binnen, om te kijken. De verkoopster herinnert zich ons. Haar gezicht ontvouwt zich in een glimlach en nadat ze hoort dat we een heel klein beetje Italiaans spreken, kan zij zich geen Engelse woorden meer herinneren en proberen wij te ontdekken wat ze tegen ons zegt. Dat lukt aardig. Ja, en dan gaat er toch weer een plastic zak met blouses mee. 

We lopen langs ons restaurant Giusto. Geen idee of het vanavond weer zo druk is. Dus we vragen of we kunnen reserveren. “Onze” ober zal het in de gaten houden dat we een mooi plekje krijgen rond half tien vanavond. Dat lijkt laat, maar eerder eten we tegenwoordig niet. En bijna iedereen eet zo laat. Als wij aan het toetje zitten normaal gesproken rond half elf / elf uur, komen er nog steeds mensen aanschuiven voor het eten. En niet zomaar een liflafje, nee, grote borden vol eten. Dat lijkt ons toch niet lekker zo voor het slapen aan. Afijn, ’s avonds is er plek aan een mooie tafel. 

Halverwege het eten is er nog een incident. Uit het zijstraatje naast het restaurant komt een oude kleine brakke auto gereden die de hoek om slaat de hoofdstraat op maar daarbij nog even een nieuwe Toyota ramt, en vol ramt. Hij rijdt gewoon door. Direct staat een man aan de tafel achter ons op en maakt een foto. Iedereen in de buurt is ontzet, maar er gebeurt verder niets. Geen politie of wat ook. We hopen dat de eigenaar van de Toyota zijn recht nog kan halen, maar betwijfelen het.

We eten weer heerlijk en geven onze ober een riante fooi. Hij weet even niet zo goed wat hij ermee aan moet. Dat is aan zijn gezicht af te lezen. Hij bedankt ons, nog net geen knuffel en we verlaten het restaurant. Nog even iets drinken bij Sofia, een eindje verderop. 

Sofia serveert bij een koffietent waar ook speltoestellen voor kinderen zijn. Voor Sofia komen elke avond groepen mannen op het terras zitten, Italianen. Niet dat ze bloedmooi is, maar zij is gewoon super aardig en altijd vrolijk. Natuurlijk zit er ook een mooi koppie op, maar haar oprechte vriendelijkheid doet het ‘m. Mocht je chagrijnig zijn, ga dan daar zitten. Is zo voorbij. Net na elven heeft ze haar helm van haar brommer al in de hand. Ze gaat weg en is in tranen. Bij alle mannen gaat ze persoonlijk afscheid nemen. Wij weten niet wat er aan de hand is, maar ook haar collega’s pinken een traantje weg. Misschien gaat ze wel weg, studeren of iets anders doen. We komen er niet achter. Op het gemakje lopen we rond middernacht terug. Het is te merken dat veel mensen morgen weer gaan vertrekken na een werkend Rimini. Het is al redelijk rustig.