Dag 7 - 10 september 2021 - reisdag naar Vieste

11 september 2021 - Vieste, Italië

Vandaag reizen we af naar Vieste in de regio Gargano (Foggia), gelegen op de punt van een schiereiland. Een prachtige omgeving waar we vorig jaar ook geweest zijn. We nemen hartelijk afscheid van het hotelpersoneel in Rimini en “a prossimo anno”, oftewel tot volgend jaar. En op welk tijdstip we ook vertrekken, op de ringweg van Rimini naar de autostrade komen we altijd een tijdje in de file te staan. Nu ook weer, maar gelukkig duurt het vrij kort. We weten inmiddels welke rijstrook we op moeten steken, ook al kan dat volgens de regels helemaal niet, maar ook wij weten dat deze regels niet altijd tellen. We doen gewoon mee met wat anderen doen. Het is prachtig reis weer. Het aantal kilometers is zo’n 550. Het is vrijdag, en er is niet veel verkeer. Lekker rustig rijden, geen files, behalve wat oponthoud bij Pescara omdat ze nog steeds bezig zijn met onderhoud van de viaducten. Ach ja, we hebben de tijd. We komen in de buurt van het schiereiland. Het land is hier wat platter en hier heeft de droogte wel een slag geslagen zo te zien aan de landerijen. In het noorden van Italië heeft de regen gezorgd voor nog veel groen. Hier dus niet. De laatste 100 kilometer gaan over het schiereiland. En dan zou je denken, een goed uurtje, dan ben je er wel. Mooi niet. De eerste 50 kilometer is een redelijke provinciale weg. Een weg die zich leent voor de meisjes langs de weg, vooral van Oost-Europese afkomst. Geen enkele gezien. Zal ook wel met Corona te maken hebben. Wel zien we veel nieuwbouw ontwikkelingen. Er wordt dus goed geïnvesteerd. Hoe verder we het eiland oprijden, hoe groener het wordt. We rijden de hoogte in, veel bossen, mooie kliffen en vergezichten. De laatste 50 kilometer bestaat vooral uit bochten, bochten en nog haaksere bochten. Een jonge Italiaan rijdt voor ons met - waarschijnlijk - zijn vriendinnetje. Hij is nog niet zo bedreven in het bochten werk. Maar na een tijdje krijgt hij de slag te pakken en durft hij ze redelijk vlot te nemen. Hij slaat af naar een camping. En dan rijden wij op kop. Niet dat het druk is, juist helemaal niet. Het is rond vieren en Italië is in rust. 

Tegen half vijf rijden het grote terrein hotel La Sciala op. Och, wat een prachtig hotel. We melden ons bij de receptie maar die heeft even nog geen tijd. Geen punt. Wij hebben de tijd. Even later kunnen we ons registreren bij de receptionist. Hij legt ons het een en ander uit en brengt ons naar de kamer waar hij ook weer wat moet uitleggen, bijvoorbeeld over de deur naar het terras. Die moet je op een bepaalde manier ontgrendelen. Prima allemaal. De kamer is supergroot, evenals het balkon. We zitten op de eerste etage en hebben een prachtig uitzicht op het achterland. Ook op een helicopter landing plaats, maar daar hebben we totaal geen last van. Bij de kamer inbegrepen zijn strandbedden. Scheelt toch weer zo’n 20 euro per dag. Gaan we zeker eens gebruik van maken. 

Bij het kopje koffie op het balkon (ja, we hebben uiteraard ons nespresso apparaatje mee), komen de buren ook buiten. “Hallo” horen we. Duits? Belgisch? Nederlands? Nederlanders dus. Rotterdammers om precies te zijn. Gelijk een gezellig praatje. Ook zij zijn op doorreis in Italië en genieten volop. Toevallig gaan ze mogelijk eind dit jaar eindelijk verhuizen naar Vlaardingen waar een oud pakhuis wordt verbouwd (tegenover de horeca, Griek etc, aan het eind van de Westhavenkade. Tsja, dat kennen we wel. Mooi hoor. Gelijk foto’s gezien van hoe het gaat worden. Fijne mensen. 

‘S Avonds lopen we naar het centrum van Vieste. Het is feest, iets met liefde. Het is gezellig druk en op het water is een podium opgebouwd waar live muziek wordt vertolkt. De terrasjes zijn vol. De sfeer is geweldig, rustig. En het blijft lang warm. Het schijnt dat de temperatuur hier nooit onder de 12 graden komt. Is wel fijn natuurlijk. Na een bepaald tijdstip wordt het centrum afgesloten voor autoverkeer. Als er nog een auto staat, dan wordt deze weggesleept. Geen pardon. En de lokale politie rijdt er rond in Polaris auto’s, een soort quad. Zo grappig om te zien. Maar ze kunnen er ook mee het strand op, dus voor hen wel heel handig. Een snelle zoektocht op internet: afhankelijk van de uitvoering natuurlijk kost zoiets zo’n 3.500 euro. De gemeenschap besteedt wat dat betreft haar geld goed. En het is nog stoer om te zien ook. 

Vervolgens op zoek naar een restaurant. Is geen probleem nu. Vorig jaar waren er maar enkele restaurants geopend. Ivm Corona maatregelen waarschijnlijk. Nu een leuk restaurant langs de wandel promenade door de stad. Allebei een driegangenmenu besteld voor 16 euro. Eerst 2 stukken toast met daarop lekkere tomaatjes. Dan een flink bord met pasta ragu. Oftewel Bolognese. Daarna lekkere frietjes met een doormidden gesneden worstje. Salciccia. Lekker pittig. Hij eet bijna alles op, zij niet alles, Prima, waar vindt je het nog. Een driegangenmenu voor 16 euro!

De terugtocht naar het hotel duurt altijd weer langer dan gedacht maar in feite is het maar een kwartiertje wandelen. Morgen vast weer een mooie dag.