Dag 8 (september) - Vieste

Het ontbijt kan maar tot half 10 worden genoten. Dat is wel een beetje krap. Je zou bijna de wekker moeten zetten. Is niet nodig, we zijn rond half 8 wakker. Maar nu geen gelummel, aankleden en naar de ontbijtzaal. Navenant er zoveel auto’s staan, zijn er maar weinig mensen aan het eten. Kan ook zijn dat een aantal gasten al naar huis is vertrokken, is verder ook niet zo belangrijk. Het eten is prima. Er loopt een gastheer rond die zijn werk behoorlijk serieus neemt. Een doekje over zijn arm, een strenge, kordate indruk, maar de twinkeling in zijn ogen zegt dat hij vriendelijker is dan je zou denken. De koffie uit de automaat is ook hier niet te drinken. Maar natuurlijk brengt meneer een lekkere bak koffie en cappuccino. Ook worden 2 glazen koude melk gebracht. Vinden ze een beetje vreemd hier, maar ja, wij vinden dat gewoon lekker. Een zakje suiker wordt meegebracht. De Italiaanse zoetekauwen zouden er weer een suikertje in gooien. Wij niet natuurlijk.

Ja, zo vroeg eten betekent ook een lange dag te vullen. Wij draaien het om met zoals we in Rimini deden. Eerst de stad bezoeken en vanmiddag het strand op. Het wordt vandaag weer heet, in alle vroegte is het al 28 graden. Er steekt een fikse wind op en dat is maar goed ook. Anders is het niet te harden. En zo komt het dat we tegen half 10 al in het centrum van de stad zijn. Bij een klein koffiebarretje drinken we een kopje koffie. Hier zit het lokale volk en dat is het leukst. Er wordt naar elkaar geroepen op straat zonder dat het schreeuwerig is. Van alles passeert er, van groentekar (zoals wij het vroeger deden) tot een opaatje die een eeuwenoude scooter nog aan de praat heeft weten te krijgen. Maar ook superdure auto’s rijden voorbij. Iedereen is beleefd op straat. Moet je even wachten, dan wacht je even. Staat je auto zo geparkeerd op de weg dat een kleine vrachtwagen er niet langs kan, dan wordt er een keer getoeterd en na een paar minuten nog eens. En even later nog eens. Maar niet irritant aanhoudend. Gewoon even wachten. De bestuurder van de geparkeerde auto zal wel even een koffietje wezen halen. Dat snapt iedereen.

De stad loopt met glooiende straten naar boven maar we lopen niet constant met pijnlijke kuiten van het omhoog lopen. Helemaal niet. Het is goed te doen. Wat is dit een prachtig stadje. De foto’s geven een goede indruk. En eigenlijk zeggen de foto’s en video’s alles. Het is een mix van oud en wat nieuwer. Veel winkeltjes, restaurantjes, barretjes, maar ook smalle straatjes waar de mensen wonen, die schoon zijn en waar je zelfs een taxi kan bestellen. Hoe die daar moet komen, geen idee. We zwerven de hele dag rond in de stad en eten nog ergens een lekkere pizza. In de avond gaan we weer de stad in om te eten. Het is rustig op de boulevard. In tegenstelling tot in de stad zelf. Daar is het net als in elke Italiaanse stad: we gaan wandelen, van A naar B naar C en terug. Het is niet te druk. De meeste mensen dragen een mondkapje en echt iedereen houdt rekening met de afstand. Er staat nog steeds een fikse wind. En dus zie je dat veel Italianen een jas aanhebben, soms zelfs een sjaal dragen. Niet dat het koud is, het voelt wat frisser aan.

We vinden een trattoria waar je niet alleen pizza kunt eten. Want dat lijkt wel de hoofdmoot hier. Het is rond 9 uur en de meeste tafels zijn overal bezet. Wij bestellen een bruschetta, dat is een afgebakken snee brood met olijfolie, knoflook, tomaatblokjes en rucola en daarna kip met friet en sla. Maar er gaat iets mis. We hadden het kunnen weten. Het meisje dat de bestelling komt opnemen, kijkt al niet te snugger uit de ogen. Dus de bruschetta komt en vlak daarna worden de frietjes en een schaal sla op tafel gezet. Nee, daarmee moet je even wachten. Rustig aan hè. Het gaat mee terug. En rustig aan is dan de volgende stap. Het duurt nu wel even voordat de hoofdmaaltijd komt. En dat is niet het goede. Een bord pasta met iets erdoor, voor beiden hetzelfde bord. Nee, dat hebben we niet besteld hè. Er zou kip komen. Geen probleem, ze neemt het mee terug. Heel apart, want nu zien we de beide koks af en toe voorbij lopen en naar ons kijken. Ze gaan ergens een sigaretje roken. Maar volgens ons komen ze even kijken wie die lastige gasten zijn. Ja, en dat komt het dan eindelijk. Eén bord met kip en sla en één bord met kip en friet. Dat klopt ook niet. Het zou moeten zijn voor elk een bord met kip, daarnaast een bord friet en daarnaast een kom sla. Mayonaise is ook niet gekomen. Nou, dat hebben we dan toch echt verkeerd begrepen. Bij de kip is inbegrepen of friet of sla. Dus daarmee hebben ze ons een dienst bewezen om ons niet op kosten te jagen. Hoe het ook zij, de kip is lekker gebakken, kun je niets van zeggen. We checken wel even goed de rekening. Die klopt. En we moeten zeggen: we hebben nog nooit zo goedkoop avondeten gehad. Tijdens het eten komt er trouwens nog een hondje bij ons aan tafel staan, een zwervertje. Hij kijkt met vragende ogen, zonder te blaffen of we iets voor hem over hebben. Nee, daar beginnen we niet aan. Wel een lief mooi zwart hondje. Hij ziet er goed uit, dus er wordt vast op hem gepast. Hij wacht misschien een minuut en gaat daarna verder. Een leuk intermezzo.

Het wandelende publiek is niet afgenomen. Moeten die mensen morgen niet werken? En het is niet dat ze in de gemakkelijke kleding rondlopen. De één is nog meer opgedoft dan de ander. Ze maken er wel werk van. En veel hondjes aan de lijn. Wat opvalt is dat het vooral kleine hondjes zijn, chihuahua’s en poedeltjes. We zien nog een prachtige helemaal witte husky voorbijlopen. Rond het stadspark is het een en al cafeetjes en barretjes met grote terrassen. Daar drinken we nog een lekkere bak koffie. Het hele centrum is ‘s avonds trouwens autoloos. Eén Italiaan is dat kennelijk “vergeten”. Hij staat in een brede winkelstraat geparkeerd. Maar dat duurt niet lang. De sleepauto komt het opladen. De politie is ter plaatsen, twee jonge mannetjes. De discussie van de bestuurder van de auto met de politie leidt tot niets. De auto gaat mee. Aan het eind van het centrum staan ineens 2 carabinieri met de wapens in de hand, het lijken wel mitrailleurs. We kunnen niet anders zeggen dan dat de stad er alles aan heeft gedaan om ons een veilig gevoel te geven. Nee hoor, natuurlijk niet. Waar het wel voor is weten we niet. Langs de boulevard zien we nog 3 auto’s van de carabinieri aan komen rijden. Geen idee.