Dag 9 - 12 september 2021 - Vieste

De laatste dag in Vieste. Het ziet er beetje betrokken uit buiten. Aan de temperatuur ligt het niet, we halen met gemak de 30 graden. Het is zondag. Eens kijken hoe de dag vandaag valt. Er vertrekken best veel mensen uit het hotel. Die zijn waarschijnlijk zomaar even een kort weekend hier geweest. Ook onze Rotterdamse buren zijn al vroeg vertrokken. Na weer een grandioos ontbijt besluiten we vandaag eerst even de stad in te gaan richting het havenhoofd. Wat dat betreft heeft Vieste veel “gezichten”. Er staat een fikse wind, de bewolking is vertrokken en het is bloedheet. Het windje maakt het nog iets draagbaar. Het is niet druk, ook niet op de stranden langs de boulevard. Italianen zijn wat dat betreft heel gevoelig. Wind, regen, ongeacht de temperatuur: het is koud en de jas moet aan, en bij voorkeur niet naar buiten gaan, brr. Wij lopen gewoon in een korte broek met luchtig shirt. We weten inmiddels de weg en de haven is gauw gevonden. Misschien eens een bootje huren voor een paar uur? Dat kan niet. Tenminste, de website ervoor vermeldt dat een bootje de hele dag te huren is voor 150 euro. Op zich valt dat nog wel mee, maar het is inmiddels 12 uur en dat loont de moeite niet meer. Dan maar even een bakkie doen. Bij een cafe ploffen we neer, lekker in de schaduw en genoeg te zien. Want er is beweging genoeg. Hele families die zich er verzamelen en een begroeting duurt gemiddeld een half uur. De auto’s worden links en rechts geparkeerd, maakt niet uit. Of het nu een parkeervak is of niet. Bij een kraam voor boot verhuur zit een dikke jongen. Nou hij zit niet meer, hij is in slaap gevallen. Even later komt pappa hem toch wakker maken. 

Bij het cafe kunnen we geen koffie drinken. Raar. Maar de vrouw, waarschijnlijk eigenaresse, heeft wel frisdrank of een sapje. Ook goed. Bak chips er bij, is hier de gewoonte. Lekker hoor. Ze spreekt goed Engels en we vragen haar hoe dat komt. Ze is Canadese van oorsprong maar woont hier al ettelijke jaren. Ja, haar hart ligt in Canada maar ze heeft een kleine meid, is (nu) alleen en wacht mogelijk tot haar kleine meid gaat studeren. Volgens haar is ze heel intelligent dus zal haar meisje wel naar de grote stad gaan. Of ze dan terug gaat naar Canada? Daar laat ze zich niet helemaal over uit. Ze vindt Italië prachtig, maar de regels die er zijn, zijn interpreteerbaar, dus worden niet consequent toegepast en veel dingen werken niet. Als je een zaak wilt beginnen, moet je een doorzetter zijn. Want de eerste keer lukt het niet, de tweede en derde keer ook niet en met iets van geluk bij de vierde poging wel. Maar ze is wel gelukkig hier, dus het is wat dubbel. Er zit nog een gezin aan een tafel en even later komt ze ons vertellen dat ze even 5 minuten weg gaat om haar dochter op te halen. Zo terug. Wij hebben nog niet afgerekend maar daar vraagt ze ook niet om. Deur op slot en ze vertrekt op een elektrische step. Vijf minuten wordt natuurlijk een kwartier maar wij wachten braaf. Ze komt terug op haar step met haar dochter voor zich op diezelfde step. We rekenen af en stappen verder. 

Het is gezellig druk en na een paar straatjes en bezoek van enkele winkeltjes komen we toevallig weer terecht bij het leuke koffie barretje in een nauw straatje. Daar is het altijd druk. Auto’s rijden voorbij, maar ook motoren, quad’s, fietsers en het wacht allemaal netjes op elkaar, zelfs als iemand even uitstapt om even ergens iets te zeggen of iets uit een winkel te halen. Geen getoeter, niets. Wat nog leuker is aan dat koffiebarretje is dat het super goedkoop is. We blijven toch Nederlanders. Drie broodjes en 2 kopjes koffie: 6 euro. En een glimlach voor niets erbij. Alles gaat nu weer sluiten voor de middagrust. Het is vrij leeg in de straten. Wij kleden ons om in het hotel om nog een keer naar het strand te gaan. Kunnen wij ook even rusten. Het is er niet druk. Het is warm en er staat een harde wind. Het water is zelfs iets warm. Maar dit keer houden we het niet lang uit. Na een wandeling langs het water houden we het voor gezien. 

‘S Avonds eten we lekker en gaan nog even ergens op een terras zitten, kopje koffie. Vlakbij wordt leuke muziek gedraaid. Van alles wat. Italiaanse uit de oude tijd. Het passerend publiek kent ze allemaal en zingt of danst mee. Maar ook modernere muziek. En die vonden we eigenlijk erg leuk. Zij vraagt aan de jongedame bij dat terras van wie die muziek is. De jonge vrouw wenkt haar mee en vraagt iets aan een jongeman die op het terras daar zit, tezamen met een groep andere jonge mensen. Blijkt dat die jongeman de dj is van die muziek. Ze kan haar vraag aan hem stellen. Naast hem is een stoel leeg. Snel gaat ze daar op zitten en maakt kennis met de groep. De dj blijkt een bekende te zijn in Italië en is waarschijnlijk gewoon op vakantie en zit mogelijk niet echt te wachten op mensen die iets van hem willen. Maar haar bezoek vindt hij nog wel leuk, waarschijnlijk ook omdat het een Nederlandse is. Is toch weer anders dan sommige hysterische Italianen. Hij laat op zijn telefoon zien waar zijn muziek te vinden is. Gewoon downloaden. Er is geen cd te koop. Dat is ouderwets. Een donkere jonge vrouw is er ook bij. Zij komt uit Milaan maar reist mee met het gezelschap. Haar oma woont in Haarlem. Dus test ze wat Nederlandse woorden om haar taalkennis bij haar te testen. Grappig. Is eens andersom. Het gezelschap vertrekt weer. Dit was een leuke toevallige ontmoeting. 

Morgen vertrekken we naar Isola di Capu Rizutto, naar Bas en Janny. Zin in.