Maandag 17 september 2018

Ja, we lopen een beetje achter op schema met het schrijven van de reisverslagen. Maar het moment lijkt er maar niet voor te komen. Het is zo gezellig in Casa Bahati. We voelen ons er zo thuis dat we bijna lijken te vergeten dat we op reis zijn. De maandag is alweer de laatste volle dag in de zuidelijke punt van Calabrië. We gaan Crotone bezoeken. Het plan is dit vanmorgen te doen. Maar dat wordt ‘m niet. Hij gaat met Bas naar het dorp om wat inkopen te doen en gelijk even te kijken bij een doe het zelf zaak om naar pellet kachels te kijken, die zijn hier nogal wat goedkoper. Het zou bij ons in de keuken een goede aanvulling zijn als warmtebron. En die kachels zijn hier goedkoper en bovendien mooi om te zien. Volgende keer maar een aanhanger meenemen. Na een heerlijke lunch rijden we uiteindelijk rond half vijf ‘s middags naar Crotone. Eerst bezoeken we een winkelcentrum net buiten de stad, waar een grote Expert zit. Het parkeren in Crotone zelf is niet zo moeilijk, dat kan bij de haven van Crotone. De eerste inwoners die we zien, zijn Pakistanen en Afrikanen, die daar rondhangen. Op wat garageboxen iets hoger gelegen liggen matrassen. Dat zal hun “huis” wel zijn. Crotone heeft zo’n 60.000 inwoners, veel in hoogbouw, met best wel een redelijk grote haven. Hier en daar zijn grote complexen mooi gerenoveerd, maar er is veel achterstallig onderhoud. Het centrum is niet groot. Genoeg winkels om te bekijken met een verscheidenheid in prijzen. Dus voor ieder wat wils. Bij een cafeetje op de hoek van 1 van de winkelstraten drinken we wat. We geven 80 eurocent fooi. De man is al erg vriendelijk maar hij is echt blij met die 80 eurocent. Bas en Janny vertellen later dat fooi hier erg ongebruikelijk is. Maar ja, de mensen hier hebben het over het algemeen slechter dan ons en doen hun best om het ons naar de zin te maken, dus waarom niet. Crotone heeft ook een historisch gedeelte met een groot fort, echt groot. We gaan niet naar binnen, maar lopen er wat omheen om geleidelijk aan weer de auto op te zoeken. Wat ons opvalt, is dat de stad niet echt schoon is. Hondenpoep wordt niet overal opgeruimd. En richting de haven gaat het er stinken naar vooral poep. Dat is toch jammer. Rond half acht zijn we in Capo Rizzuto en sluiten al pratend om 2 uur ‘s nachts de dag af. Morgen vroeg er uit om op tijd te gaan rijden naar Pescara? Dachten we niet. Alles op het gemakje.