Dag 8 - zondag 8 september - Brindisi

9 september 2019 - Brindisi, Italië

Het is vandaag bewolkt maar warm en de lucht kleurt naarmate de dag vordert steeds meer blauw, de temperatuur gaat weer richting de 30 graden. Inmiddels vernoemen we de B&B naar B omdat de B van Breakfast niet juist is, tenzij je niet zo van ontbijten houdt, dan zijn crackertjes goed. 

Rond het middaguur wandelen we naar de stad. Het is zondag en er zijn een paar winkeltjes open. Een van de winkeliers vertelt dat de mensen hier geen geld te besteden hebben en dat ze daarom niet opengaan. Terwijl er bussen vol toeristen worden uitgeladen en er een nieuw cruiseschip is aangemeerd. Nu is het wel zo dat die toeristen maar een paar uurtjes rondslenteren, foto’s maken en weer vertrekken. Zelfs een kopje koffie zullen de meesten niet doen. 

Bij de boulevard bij de haven is het markt. Een tiental kraampjes met handgemaakte spullen. Ach, wij zijn de beroerdste niet en kopen een paar sjaaltjes en een haarband. Of dat in Nederland gedragen gaat worden, is nog maar de vraag. Maar wij dragen weer ons steentje bij aan de lokale economie.

Een andere Senegalees met kraaltjes schiet ons aan. Hij is jarig vandaag. Ja, dat zal wel. Hij duwt een armbandje in haar handen als “cadeautje”. Als je dat accepteert, ben je de sjaak. Dan moet je afrekenen, dus we duwen het terug in zijn handen met “no, no, no”. Hij pruilt en vraagt dan nog om kleingeld. “No” en nu opzouten. Dat doet hij.  Jammer voor Mustafa die de Senegalese reputatie iets meer omhoog krikte. Dat effect is nu weer een beetje weg.

In de stad drinken we koffie met een verfrissende limoen-limonade. Heerlijk! Aan de overkant is een kledingwinkeltje open. Eigenlijk wil de verkoper - op leeftijd - sluiten, maar hij wacht wel even. We houden het rondkijken kort en spreken af later terug te komen. Om vier uur zal hij er zijn. Waarschijnlijk is thuis hij in slaap gevallen, want om vier uur is hij er niet, om vijf uur ook nog niet, nee, we geven het op. 

Voor die tijd gaan we met een bootje over naar de andere kant van het water. Weer een greep uit de portemonnee, maar liefst 1 euro per persoon. Heerlijk hoor, die kleine 10 minuten op het water. Aan de overzijde staat een groot monument voor gevallen militairen in de oorlog. Met de lift kunnen we de eerste 4 verdiepingen en bereiken en daarna nog 3 verdiepingen met een ruime wenteltrap. Eenmaal boven hebben we een prachtig vergezicht over Brindisi. We zien hoe dichtbij de huizen het vliegveld ligt. Zouden ze hier ook klagen over geluidsoverlast en zo? Wij denken dat de Italianen dat geluid zelf overstemmen dus dat zal wel meevallen.

We lopen de wijk maar eens in en strijken neer bij het eerste cafeetje dat we zien. Een nurkse Italiaan probeert ons weg te kijken en als er militair komt koffiedrinken wordt zijn blik nog zwarter. Is zijn probleem. Na enige tijd komt hij met moeite overeind en vertrekt. Ook daar is een kleine markt met spullen en attracties voor kinderen. Deze wijk is nieuwer en mooi ruim opgezet met prachtige appartement complexen. Tegen het einde van de middag varen we terug naar de overkant. We zwerven nog wat door de straten en gaan terug naar de B.

We hebben wat te weinig gegeten vandaag. De zak zoute chips van vanmiddag helpt niet echt. Dus vroeg de stad in. We spotten een klein restaurantje, C’era Una Volta, en om kwart voor negen is ons echt superlekkere hoofdgerecht verorberd. Biefstuk voor hem en varkenshaas voor haar, beide met rucola en grano pardano kaas gegarneerd. In Italië heet het vlees natuurlijk anders. Echt fantastisch. We melden via whatsapp de eigenaar van onze B dat hij dit restaurantje aan zij tips kan toevoegen. Natuurlijk krijgen we bericht terug van Marco. Hij kent het restaurant, de kok is zelfs een vriend van hem en ja, het eten is daar erg goed. Dus bedankt hij ons voor deze suggestie. Wij denken dan: waarom heb je dat zelf niet bedacht als het je vriend is? Maar goed.

Tijdens het nagerecht krijgen wij een fraai stukje opvoeding van kleine kinderen te zien, heel vermakelijk. Twee stellen hebben elk twee kinderen, drie jongetjes en een meisje, in de leeftijd van - denken wij - 3 tot zo'n 7 jaar. De allerjongste is de doerak. Een echte stuiterbal. Hii doet alles na wat zijn grotere broertje of een volwassene doet. Vader moet hem regelmatig in de armen nemen om hem te remmen. Lukt niet echt. Moeder probeert een spelletje. Voor ons is een fontein met een randje gras en daaromheen een stenen afzetting. Daar laat ze haar jongens op zitten. We begrijpen dat het spelletje is dat ze stil moeten zitten en stil moeten zijn. De eerste die geluid maakt, is "af". De jongste houdt het telkens geen twee seconden vol, maar gaat wel steeds weer zitten. Moeder blijft er opmerkelijk rustig onder en houdt vol. De twee andere kinderen, een jongen en een meisje die qua leeftijd niet ver van elkaar zitten, rennen alleen maar rondjes achter elkaar, misschien een soort tikkertje. Die vader wordt dat ongedurige beu en komt als kleuterleraar naar voren. De andere moeder is gaan zitten op een terrasje vlakbij. Dus die vader doet een nieuw spelletje. Alle kinderen moeten erbij zijn, maar 1 moet gaan zitten. Vader met de andere 3 kinderen komen met stappen steeds dichterbij het ene kindje en bij elke stop moeten ze een blijven staan zoals ze gestopt zijn. Nou, dat vinden ze leuk. Vooral de kleinste probeert na te doen hoe anderen zijn gestopt, dus met het ene beentje naar voren en de armen zijwaarts. Dit gaat een hele tijd goed. Maar het andere spelletje is weer nodig maar nu met alle vier de kinderen. De baldadigheid slaat weer toe. De jongste is altijd de eerste die niet stil kan zijn. Maar nu is ook de wedstrijd dat de eerste die lacht af is. Dus de jongste probeert met grimassen de andere kindjes aan het lachen te maken, want dat heeft zijn moeder net voorgedaan. En dat vindt hij kennelijk het leukste om te doen. Nou, al met al heeft dit theater zo'n uur geduurd. De families gaan hun weg vervolgen en wij ook. Wij bedanken ze voor het entertainment. We lopen nog een rondje door de levendigheid, drinken nog een dubbele espresso en lopen op het gemakje terug.

Foto’s

1 Reactie

  1. René:
    10 september 2019
    Restaurantje lijkt prima. Prijzen van de huizen vallen mee. Zou bijna zelf gaan kijken.
    Prima weer daar dus wie weet .

    Gr. René