Woensdag 12 september 2018

Weer een erg hete dag, erg dik boven de 30 graden. En wat zou moeten werken, werkt niet, de koelkast. Blijkt simpelweg een knop te zijn naast een stopcontact. Tsja, in Nederland moeten we gewoon stekkeren. Maar afijn, de boel kan weer koud gezet worden. Na een laat ontbijt in de tuin lopen we richting het strand. Er zijn een paar winkeltjes waar we even rondneuzen. De weg naar het strand is er maar 1. En die loopt bijna recht naar beneden. Dat gaat nog wel, maar terug moeten we die steile weg ook weer omhoog. Wat zullen we doen? Bij het eerste het beste platform kijken we naar beneden. Wat een prachtig gezicht. Een heldere zee, met blauwe en turquoise kleuren. Een klein zandstrand, misschien 100 meter lang. Een paar barretjes, parasolletjes, veel rotspartijen, echt idyllisch. En ja, er zijn mensen op het strand. We gaan terug naar het huis om de zwemkleding aan te trekken. Een middag strand. Niet helemaal ons ding, maar laten wij ook eens luieren. Na de afdaling leggen we gauw onze spullen weg en spoeden ons naar het water. Dat moet ongeveer 25 graden zijn. Lauw. Heerlijk! Een flauwe golfslag. Je kunt maar een paar meter het water in, daarna wordt het snel diep. Met een paar boeien is de grens aangegeven. Er loopt zowaar ook een strandwacht. Veiligheid voorop. Na een paar keer duiken in het water lopen we het strand heen en weer. En komen Nederlanders tegen die toevallig ook staan te kijken in het emmertje van een Italiaanse jongen. Hij heeft een kwal gevangen. En deze is niet prettig, want de mama laat zien waar zo’n kwal haar gebeten heeft. Duurt een dag, zegt de Nederlandse, dan is de irritatie en pijn weer weg. De Nederlanders zijn geweest waar wij de volgende tijd gaan verblijven. Zij zijn met het vliegtuig naar Napels gevlogen, auto gehuurd en zijn nu weer op weg naar Napels. En laat hem nou ook nog eens een collega te zijn geweest. We kennen elkaar niet, maar het is wel toevallig. De Nederlanders zitten hier in een hotel met halfpension, avondeten inclusief dus. Bijzondere ervaring vinden ze. Er zitten vooral Duitsers. Om half acht ‘s avonds moet je bij het avondeten verschijnen. De Duitsers zitten bij elkaar en hebben alvast de toetjes geronseld voordat ook maar iemand aan het toetje toe is. Toch een beetje raar. We gaan ieders weg. Omdat onze benen als lekker hapje worden beschouwd door de muggen kijken we in de supermarkt of er beter spul is om ons tegen hen te beschermen. Het lijkt maar een kleine winkel, maar eenmaal binnen blijkt het veel groter. Het is dat er geen meubels te koop zijn, maar voor de rest is er van alles. Een bakkerij, een slagerij, potjes en pannetjes, noem het maar. Dus muggenspul gekocht. We eten weer bij de buurman en drinken nog wat bij een bar in het centrum. Het is weer mooi geweest.