Dag 1 - dinsdag 6 september 2022 - Vipiteno

Onze toer naar Italië begint. Eigenlijk begint deze al een dag eerder. Want ook onze hond Blue gaat met vakantie. Van ons. Hij wordt opgevangen in het pension bij het asiel waar wij hem bijna een jaar geleden vandaan hebben gehaald. Een goed adres. En gelukkig hebben ze plek voor hem. Dat spande er nog een beetje om. Maar meegaan naar Italië was geen optie. Voor hem veel te spannend, teveel nieuwe geuren en mensen, dat kost te veel energie. We doen hem er geen plezier mee. Dus gistermorgen in de auto. Nu vindt hij dat altijd geweldig. Maar hij was zondag al onrustig en op maandag, gisteren, raakt hij zelfs zijn eten niet aan. Er gaat iets gebeuren, maar hij weet niet wat. Eenmaal bij het pension aangekomen, zien we de herkenning in zijn doen en laten. Hier was hij eerder geweest en hier heeft hij het leuk gehad. Dus we laten hem met een gerust hart achter. Het afscheid was kort, beter ook. Wel een beetje een knoop in de maag ondanks dat dit de beste oplossing is.

Enfin, de volgende dag staan we om 3 uur ‘s ochtends op. Er is toch ook altijd te weinig tijd, dat blijkt wel weer. Onze eigen deadline van 4 uur rijden halen we niet. Het wordt half vijf. Ook prima. Het is prachtig weer om te rijden, geen regen, geen onweer. Een paar uur geleden was dat anders. Maar dat is voorbij. Het is rustig op de weg. Eigenlijk de hele route lang. Alleen bij Ulm hebben we zo’n 2 kilometer langzaam rijden. Dat was het! Andere jaren viel het in Duitsland erg tegen qua wegwerkzaamheden en zo. Nu niet. Fijn. Net voor Oostenrijk vallen er druppels. Het zal toch niet? Nee, gelukkig, na 10 minuten is dat weer voorbij. Onderweg kunnen we het toch niet laten even te bellen met het pension waar Blue verblijft. Nee joh, het gaat goed met Blue, is het antwoord. Geen zorgen. Hij eet, speelt en is vrolijk. Mooi zo.

We komen rond half vijf aan bij Hotel Hubertushof in Vipiteno of, in het Duits, Sterzing. Dit is Italiaans gebied waar ook Duits wordt gesproken. Skigebied, dat ook, maar vooral wandelgebied vanwege de bergen, de Dolomieten. Het hotel staat in het centrum. Prachtig. Auto voor de deur, ruime kamer en een groot balkon met uitzicht op het achterland.

Het is prachtig weer, maar hier kan het ‘s avonds goed afkoelen. Natuurlijk is het er toeristisch, maar druk is het niet en de winkels zijn na half zeven dicht. Einde zomerseizoen. Over een paar weken start winterseizoen. We zijn al eerder in dit stadje geweest dus we weten waar we lekker kunnen eten. Het is er zo druk, dat mensen staan te wachten. Na ons dan, want wij zijn net op tijd. Ondertussen is de regen losgebarsten. Als we terug zijn in het hotel, zien we het onweer, de flitsen, boven de bergen hangen. Het is droog, dus dat is een aparte gewaarwording. Het rommelt niet, het is alleen telkens licht in de bergen. Mooi gezicht. We liggen er verder niet wakker van.