Dag 15 - 15 september 2017 - terugreis

15 september 2017 - Rimini, Italië

Lang hebben we getwijfeld, blijven we of gaan we nog in Noord-Italië logeren, misschien Oostenrijk of Duitsland? Of rijden we ineens naar huis? De weersvoorspelling is doorslaggevend. In Italië blijft het net boven de 20 graden, regenachtig, in de andere landen op de terugweg wordt het gewoon koud. Dan rijden we gewoon naar huis en zien onderweg wel. We zien 26 graden op de temperatuurmeter in de auto, tot zeker aan Bologna. Daarna zakt de temperatuur telkens een beetje terug. We stappen regelmatig uit, nog even genieten. Gelukkig is het niet druk maar we zien etenstijd naderen en vanzelfsprekend wordt dat goulashsoep in Oostenrijk. Bij wegwerkzaamheden net bij de grens van Oostenrijk ervaren we wat oponthoud. Gaan we er af bij een Raststatte? Ja! Leuk, maar geen Raststatte te bekennen. De weg weer op en vijf kilometer verder komen we dan toch bij een Raststatte. Oh nee, alleen maar een Burger King. Nou vooruit, dan dat maar. Een wat verlegen jongedame komt ons vertellen dat we alleen via een digitaal scherm kunnen bestellen. Ja, daar hebben we geen trek in, wij willen persoonlijk contact. Mopperend naar buiten zien we links toch een restaurant. De deur is open, geen mens te bekennen. We zetten ons op het halfronde bankje in Oostenrijkse setting en daar komt een dame onze bestelling opnemen: goulashsoep! Heerlijk, daar knappen we van op. 

We starten de auto om onze weg te vervolgen en zien een jongen op de stoeprand zitten met zijn hoofd boven een emmer. Een rugtasje naast hem maar verder geen personen bij hem. Gaat het goed met je, vragen wij. De duim gaat omlaag. Ben je alleen? Ja. Heb je iemand gebeld? Ja, eltern, ouders. Komen ze je halen? Ja en de duim gaat omhoog. Dan zal het wel goed komen. Duitsland rijden we in het donker door. Alle aanwezige navigatiemiddelen vermijden de files, de regen is uitgebleven en het rijdt dus heerlijk rustig. Rond half negen eten we nog een warme maaltijd maar onze stops worden minder regelmatig. Is niet erg, want het is prima doorrijden zo. Bij de Nederlandse grens passeert ons een Duitse politiewagen die net over de grens langs de weg gaat staan met blauwe lampen aan. Later horen we dat er een ramkraak heeft plaatsgevonden en de politiediensten grensoverschrijdend samenwerkten. Tegen drie uur op zaterdagmorgen stappen we onze eigen voordeur binnen. Het was mooi.