Dag 8 - dinsdag 13 september 2022 - Pescara

We slaan het ontbijt in het hotel over en zoeken wel iets in de stad om te eten. Bij een koffiebar lukt dat. Heerlijke croissantjes met een vers geperste sinaasappelsap. Een jongeman probeert zich in het Engels verstaanbaar te maken als hij ons eten komt brengen. Hij is van oorsprong Siciliaans en werkt hier om geld te verdienen. Hij heeft leuke humor. Alles wordt minder: de temperatuur, de economie en hij heeft geen vriendin. Dat laatste zegt hij met nadruk. Hoe kan dat dan? Ach, zegt hij, Sicilianen zijn familiemensen en de vrouwen in Pescara hebben dat veel minder. En familie is dan toch belangrijker en bovendien moet de familie ook nog iets vinden van de vriendin die hij meebrengt. En dat zal dan wel niet goed komen. Wij vermoeden dat zijn familie mogelijk een vriendin voor hem in gedachten heeft. Wie weet. Wij vragen het niet.

We lopen door de woonwijk achter de boulevard terug naar het hotel. Daar merk je niets van toerisme of winkels daarvoor. Daar wonen gewoon mensen en gaan kinderen naar school. Je hoort er ook niets van geluid van strandtenten of wat dan ook. En het belangrijkste: er is volop schaduw want het is weer knetterheet in de zon. Een jas, lange broek of iets met lange mouwen is tot nu toe niet nodig geweest, zelfs midden in de nacht niet. Aan het eind van de middag weer lekker de zee in.

Nu we weten dat strandtent Marguerite na 8 uur pas haar deuren opent, komen we rond half 9 aan. De kleine ober herkent ons en neemt ons met een brede glimlach mee naar binnen. Er zit nog bijna niemand. Sorry, zegt hij grappend, geen plaats. Maar natuurlijk duwt hij ons onmiddellijk door naar het zelfde tafeltje waar we eergisteren ook zaten. Hij is druk met het klaar maken van een paar tafels voor grote gezelschappen. Dus zal Pacci vanavond ons eten en dergelijke brengen. Hartstikke leuk. We kiezen zelf een voorgerecht, arrosticini, spiesjes met gegrild lamsvlees. Heerlijk. Maar zegt hij: even wachten. Hij komt even later terug met 2 grote schalen. Een met allerlei koude voorgerechten (kaasjes, worst, tomaten, kleine broodjes en zo) en een met focaccia, een soort pizzabrood. Van het huis. Lekker van genieten. En dat doen we. Met mate want we moeten nog een hoofdgerecht eten. Dat wordt een pizza en een lokaal pastagerecht. Superlekker. We genieten volop. Pacci kijkt het af en toe met genoegen aan. Na het hoofdgerecht zitten we eigenlijk vol, maar een kopje koffie zou lekker zijn. Even wachten, zegt Pacci weer. Komt bij even later met een grote schaal aan waar een laatste stuk dessert op zit. Dat moeten wij even opeten. Het heet pizza dolce en is ook weer lokaal alleen bij hen te eten. Het is een soort lichte zachte pudding met chocolade met nootjes en zo er boven op. Gelukkig niet zo zwaar dus we eten het met smaak op. Ook weer erg lekker. Pacci komt weer met iets aanzetten. Nu een flesje amarenenlikeur en een flesje limoncello (citroenenlikeur). Klein borrelglaasje en dan is het echt klaar met eten. Al met al 50 euro, maar voor ons gevoel hebben we voor 100 euro eten en drinken gehad. We gaan naar de hotelkamer want er is voetbal op televisie en morgen vertrekken we naar Taranto, dus we maken het niet laat.