Zaterdag 22 september 2018 - de terugreis

De wekker loopt af om 7 uur. Omdat feestvierende Italianen vannacht op de meest gekke tijden druk pratend over de hotelgangen liepen en daar nog “even” nakletsten, is de nacht onrustig geweest. Nou, dan hoeven wij het ‘s morgens vroeg ook niet zo rustig te doen. Geen extra lawaai maken natuurlijk, dat is ook weer overdreven, maar de rolkoffers tillen we niet op, laat maar rollen over de tegels. Ontbijten of niet? Nee, toch maar niet. Onderweg is er altijd veel te koop bij een bakje koffie. En stoppen doen we regelmatig. Een klein koffertje met spullen om eventueel ergens nog te overnachten ligt op de achterbank. Je weet het nooit, het is ruim 1600 kilometer. De gewoonte leert wel dat we toch doorrijden naar huis. De rit is rustig en de 30 graden buitentemperatuur is snel bereikt. Het is zonnig, heerlijk. Rijden we via Oostenrijk, zo’n 150 kilometer omrijden, of Zwitserland? Toch maar Zwitserland, de Oostenrijkse goulashsoep komt een andere keer wel weer. We verwachten in Zwitserland een enorme daling van de temperatuur. Maar niets is minder waar. Het is er zelf 28 graden tot aan de grens. De korte broek hoeft de hele reis niet gewisseld te worden voor een lange broek. We ervaren een klein oponthoud bij de Gotthardtunnel, maar het valt mee in Zwitserland. Dan hebben we weer een keuze te maken: Frankrijk of Duitsland? We denken in Duitsland beter door te kunnen rijden, dus Duitsland. Het valt tegen. Op veel plekken is de snelheid niet meer onbeperkt en het is eigenlijk best druk op de weg. Ook zijn er veel wegopbrekingen, zoals elk jaar. En dan begint het zo’n 400 kilometer voor Nederland ook nog eens te regenen. De temperatuur daalt naar 10 graden, het is dan ook wel bijna middernacht. Ook in Nederland regent het. Rond 4 uur in de ochtend staan we weer voor onze eigen voordeur. Onze reis is geweldig geweest!