Dag 20 en 21 (september) - Van Rimini naar huis

Rond 9 uur vertrekken we. Normaal gesproken staat op de randweg van Rimini een file voor het oprijden naar de autostrada, snelweg. Dit keer niet. Dat geeft hoop. En tot na Bologna gaat het goed. Het is rustig op de weg, het rijdt lekker door en het is prachtig weer. Een mooi begin van zo’n 1500 kilometer naar huis. Maar na Verona rijden we de file in, net als veel Duitsers met caravans, campers en een handjevol Nederlanders. En dit houdt ons zo’n anderhalf uur op tot de grens met Oostenrijk. Wat jammer. Niet alleen vanwege de tijd maar het is ook vermoeiend. Dus rond 2 uur ‘s middags rijden we pas door Oostenrijk. Wel een mooie gelegenheid om toch even die heerlijke goulash soep te eten. Lekker pittig.

De autonavigatie stuurt ons via München, dat is wel een beetje raar, omdat we normaal via Kempten Duitsland binnenrijden. Maar het zal via die route wel langer duren, dus we vertrouwen de navigatie. Voor München stuurt hij ons echter de snelweg af. Een prachtige route door het Beierse landschap, door dorpjes, heel lieflijk en mooi allemaal met prachtige glooiende landschappen en dichte bossen. Wij denken dat dit maar even duurt, maar dat is niet zo. We rijden richting een meer, het Tegernse meer, waar heel München  waarschijnlijk het weekend heeft doorgebracht. Nu het richting het einde van de middag gaat, komen al die mensen daar vandaan gereden en er ontstaat een file. Nee toch. Het lost geleidelijk op en we zien ons weer de snelweg opkomen, maar nog steeds onder München. Zijn we eigenlijk wel opgeschoten? We denken er maar niet teveel over na. Ook dit heeft weer 2 uur extra gekost. Na München duiken we de ene na de andere vertraging in vanwege wegwerkzaamheden. Er is niemand aan het werk, het is zondag, maar de snelheden gaan telkens naar beneden van onbeperkt, zo hard je kan, tot 60 soms 40 kilometer per uur. Het schiet niet op.

Rond half 9 hebben we trek in een Duitse schnitzel of worst. We rijden de snelweg af richting een wegrestaurant, gesloten. Kan een keer gebeuren. De volgende dan maar. Gesloten. Raar. De eerstvolgende is een auto hof, daar zit altijd een restaurant bij. Geen restaurant, wel een Burger King. Dan dat maar, we moeten toch eten. En het smaakt goed, die hamburgers met friet. Via Neurenberg en dan Frankfurt naderen we de Nederlandse grens. Flits, we hebben er 1 te pakken. En wel bij de rit van een heuvel naar beneden waar je bijna geen snelheid kunt verminderen. Nou ja, jammer dan. De Duitse regering kan hier goed innen op de snelheidsboetes. En door. In Nederland zijn de wegen goed leeg, het is na middernacht. Het gaspedaal gaat flink open. We zien wel. Rond half 3 in de nacht staan we weer voor onze eigen deur. Het is weer mooi geweest. Een prachtige vakantie.