Dag 3 - donderdag 8 september 2022 - Rimini

Tsjonge, wat een warme nacht. De airco aanzetten, heeft ook geen zin. Behalve het lawaai ga je er uiteindelijk van hoesten. De nachttemperatuur zou in Nederland al een lekkere warme dag zijn. Het mag de pret niet drukken. We hebben desondanks wel goed geslapen.

Bij het ontbijt ontmoeten we Teija, de receptioniste die er altijd overdag is en onze reserveringen doet. Nou die glimlach kan niet breder. Ook met Teija wisselen we de telefoons met elkaar uit om honden te kijken. De zoon van de eigenaar, die ook bij de receptie zit, heeft een in Napels achtergelaten hond meegenomen. Een bobtail. Hij zat daar bij voor een apotheek. Broodmager. Gechipt, maar onleesbaar. Dus meegenomen. In de eerste maanden was de hond onzeker en angstig, maar nu gaat het goed. Ja, in zuidelijk ItaIië gaan ze heel anders om met honden. Het is meer een ding dan een levend wezen of huisgenoot. Geen zin meer in, dan geven ze hem “vrijheid”, oftewel zetten hem buiten. Lastig om je er bij neer te leggen dat het daar zo gaat.

Het is vandaag weer warm, drukkend en het zweet staat al snel op het lijf. Hoef je niets voor te doen. Maar we doen wel wat natuurlijk. We wandelen op ons gemak richting de haven door de winkelstraat. We passeren een nieuw hotel, Amsterdam. Even op de website kijken. Het is natuurlijk niet Nederlands, maar het zal allicht bepaald publiek trekken die daar iets mee hebben. Zo is er ook een hotel Canada, De France en zo. Het ziet er op internet schitterend uit, redelijk betaalbaar. Maar we blijven toch maar trouw aan Cristallo.

Pas bij de haven voelen we de wind. Op de kop van de haven is een gebouwtje weggezet voor trouwerijen. Ja, dat zal best mooi zijn. Erachter ligt het strand, dus gasten kunnen daar de benen ook nog even strekken. In de cafetaria op het havenhoofd eten we een heerlijke spaghetti. We hebben het nog maar net op of de wind begint verder aan te halen, stormachtig. Alle deuren worden zoveel mogelijk gesloten en we gaan binnen zitten. Je weet het maar nooit. Want het kan daar vast best goed spoken. Het is loos alarm. Gelukkig. Via de boulevard slenteren we terug en zoeken al snel de schaduwroute. Zullen we eens een ijsje kopen? Doen we eigenlijk nooit terwijl het in ItaIië zo lekker is. Dus kopen we een ijsje. Heerlijk! Je zou denken dat de prijzen hier ook zijn gestegen, maar voor ijs is dat niet het geval. Spotgoedkoop zelfs.

In de avond eten we natuurlijk weer bij Giusti. De loop is er goed uit. Het is minder druk, er zijn veel tafels vrij. Ook wel eens fijn. Voor Enver niet. Die valt er bijna bij in slaap. Tsja, als je gewend bent hele dagen drukte te hebben, dan is tijd over juist slopend. Maar nog een goede twee maanden, en dan gaat het restaurant weer een paar maanden dicht.  Als we laat op de kamer in het hotel terug zijn, zien we donderflitsen ver op zee. Te ver om in de buurt te komen maar wel weer mooi om te zien