Dag 4 - 4 september 2017

De laatste volle dag in Pescara. En het hotel is minder vol. Het is voor iets meer dan een derde bezet. Op straat begint het gewone leven weer, zoals elke maandag. Het is warm. We lopen naar de markt, richting Zuid. Een grote markt en het lijkt wel crazy days bij de Bijenkorf. Het krioelt van de mensen en toch loopt er niemand tegen je aan. Moet je in Nederland eens proberen, altijd wel ergens prijs, een schouder, elleboog of hiel. Na de markt duiken we nog een stuk de woonwijk in richting de boulevard. Daar drinken we eerst iets op een leeg terras. De strandtenthouders zijn al druk bezig met het weghalen van de ligbedden en dichtklappen van de rieten parasols. We vermaken ons om de hond van deze ondernemer. Die volgt hem op de voet en rent hem zo nu en dan hard voorbij, totdat hij doorrent en het zeewater in plonst. Lekker hoor! 

Over het strand lopen we terug naar het hotel. Weinig mensen op het strand, de vlaggen zijn rood, oftewel kijk uit met zwemmen want er staat een sterke stroming. In onze beleving van vorig jaar waren de afstanden groter. Nu ervaren we dat toch anders. 

Nadat we bij de buurvrouw nog een kopje koffie hebben gedronken duiken we de stad weer in. Nu treffen we alle winkels open. Ja, vorig jaar keken we ook al bij deze schoenenwinkel, toen niets gekocht. Nu wel. Een paar deuren verder kocht hij vorig jaar poloshirts, nu weer. Het is nog uitverkoop dus voor een habbekrats. We eten 's avonds bij hetzelfde restaurant aan de boulevard. Dezelfde ober, hij is blij ons weer te zien. Dit keer bestellen we een biefstuk. Tsja, dat ziet er bij ons toch heel anders uit. Dit is een groot stuk vlees met bot en vetranden maar wel goed gekruid, dus het smaakt goed. Nemen we nog een dessert? Ja joh, doe eens gek. Nou, dat is dus echt zo. Dessert? No no. IJs? Oké. Dat wordt dan uit de vitrine gehaald waar ook de ijslollies liggen. Wel lekker. 

Uiteraard drinken we bij Elton nog iets. We zoeken op onze telefoon op internet naar een Italiaanse muziekzender. Elton wil graag helpen en vergeet dat hij nog meer gasten heeft. Maakt niet uit. Piano piano, oftewel rustig aan. Een paar Nederlandse gasten gaan zitten. De arrogante houding doet bij Elton gelijk zijn serieuze gezicht opzetten. Daar is hij niet van, wel van wederzijds respect. We nemen afscheid. Misschien tot volgend jaar.