Vrijdag 21 september 2018

Een goede keus om nog een nacht te blijven. Het is stralend weer. We gaan maar eens naar het strand. Geen horloge mee, we zien wel. Het is heerlijk, een paar keer een duik in het water, maar dan worden we dat zitten, liggen en hangen ook wel weer zat. En de maag begint wat te rammelen. Na een paar croissantjes eerder die morgen is het weer tijd om wat te knabbelen. Overigens zitten we aan een tafel naast een voormalige beroemdheid. Daar komen we op de volgende manier achter. Een paar giechelende meiden zitten voor ons. Eén van hen spreekt een echt lange man achter ons aan. Of hij misschien vroeger basketballer was. En ja, dat is het geval. Hij speelde in de Euroleague. Het meisje is helemaal blij, want ze speelt nu zelf basketbal. Wij kennen hem niet. Een speurtocht op internet levert niets op. Het is waarschijnlijk al wat jaren geleden, hij is nu gepensioneerd. We lopen in tegengestelde richting van het centrum en schuiven bij een kleine bar naar binnen. Waarschijnlijk zo’n bar waar geen toeristen komen. En super lekker gegeten. Een beetje vriendelijkheid geeft overigens bij elk bezoek, waar dan ook, meteen een ferme handdruk bij het afscheid. De mensen staan erg open voor een gesprek. Na een korte pauze in het hotel gaan we voor ons doen tijdens deze vakantie redelijk vroeg het centrum in om te eten. Het is vrijdagavond en de mensen zijn opgedoft, ook de jeugd beweegt zich al pratend in mooie kleren en flinke zwemen van geuren naar het centrum. Druk pratend, natuurlijk. Morgenochtend gaan we rijden, dus we maken het niet al te laat.