Dag 15 - 18 september 2021 - reisdag naar Rimini

Eigenlijk willen we nog een paar dagen terug naar Vieste. Want het is daar toch echt wel mooi, gezellig en ook wel weer rustig. We checken wat hotels, maar echt alles zit vol. Nou ja, de super dure hotels niet, maar het moet wel leuk blijven. We kiezen voor het gemak en bellen het hotel in Rimini waar een kamer vrij is. Voor wie was het, is de vraag? “Mister Tax”. “Ah, Richard”, is het antwoord. Leuk toch. Geregeld. Wel 900 kilometer, pfoe, lange rit. Maar ja, dan hebben we een eerste grote slag in de terugreis maar weer geslagen. Rond een uur of half tien - kan ook wel later zijn geweest - reizen we af. De lucht betrekt. Het lijkt te gaan regenen. Dat hadden we vorig jaar ook en toen kwam er een mediterrane storm over, met enorme wateroverlast tot gevolg en een ondergelopen garage bij Bas & Janny. Toen zijn we een dag langer gebleven om te helpen. Er vallen inderdaad wat druppels onderweg maar het mag geen naam hebben. Dus omkeren hoeft niet. 

Maar het blijft een lange rit. Het is niet zo druk. Misschien omdat het zaterdag is. Volgens Bas komen de Italianen op die dag niet zo in beweging. Er zijn geen grote evenementen zoals autoracen of wat dan ook, dus ook daarvan is geen extra verkeer te verwachten. De verwachte aankomsttijd is kwart voor acht in de avond. Hier en daar stoppen we even om iets te drinken of te eten. En omdat we lekker door kunnen rijden, staan we rond acht uur ‘s avonds in de garage van het hotel Cristallo in Rimini. De garage is bijna leeg. Toen we de laatste keer vertrokken, hadden we al gezegd “tot volgend jaar”. De glimlach van de receptionist is groot als hij ons weer ziet. Welkom terug. Alle koffers gaan mee naar boven. We zijn handig geworden in in- en uitpakken dus wat maakt het uit. Ook al is het maar voor 2 nachten. We lummelen wat om, nemen de tijd, even op het balkon, turen naar de zee en dan is het ineens bijna half 10. We moeten nog eten. Het zal toch niet zo druk (meer) zijn? Nee, dat klopt. Er lopen maar weinig mensen op straat. Wel wat mannengroepen, die in een bar of restaurant naar de televisie kijken, waar autoraces of voetbal op wordt vertoond. 

Bij restaurant Giusti worden we ook weer met open armen ontvangen. We kunnen kiezen waar we willen zitten, zo rustig is het. Enver heeft nu ook echt meer tijd om met ons te praten. Nogmaals hamert hij er op dat we nu toch wel eens de taal moeten leren. Dan kunnen we nog beter met elkaar communiceren. Vroeger was hij de Engelse taal meer machtig, maar omdat hij dat niet veel spreekt, is hij dat verleerd. We beloven hem dat we ons best zullen doen om ons volgend jaar beter te kunnen uitdrukken in het Italiaans. Nu kunnen we wel wat zinnetjes, woorden, maar als te snel wordt gesproken door bijvoorbeeld Enver moeten we toch vragen wat hij nu eigenlijk zegt. Af en toe komt de jonge ober aan tafel om iets te brengen of af te ruimen. We vragen naar zijn naam. Thomas. Makkelijk te onthouden. Omdat de obers er allemaal constant mondkapjes dragen, zien we aan de ogen van Thomas dat hij het leuk vindt dat we hem bij naam willen noemen. Ze zitten bijna dicht, zo groot is zijn glimlach. Na het eten komen de gebruikelijke likeurtjes en cakejes op tafel. Dit keer niet alleen limoncello maar ook pistacheria. Heerlijk. Daar zullen we een flesje van meenemen terug naar Nederland. Kunnen we allemaal in de supermarkt kopen. Zo gemakkelijk is het dan hier weer. Slijterijen zijn er niet. De supermarkt verkoopt alles. We lopen na het eten nog even door naar het drukkere gedeelte, denken we. Maar het is helemaal niet druk. Zelfs de live muziek of karaoke is er niet in sommige restaurants. Kan ook zijn omdat het al echt wat frisser wordt. Hier en daar zien we wat Italianen die met zo’n 23 graden gewoon de winterjas al aan hebben. Het zijn ook watjes wat dat betreft. Maar goed, als de temperatuur hier een aantal maanden boven de 30 is geweest, dan zal alles richting de 20 wel aanvoelen als fris of koud. 

Morgen de laatste dag in Rimini. Dan is het ook wel weer mooi geweest.