Dag 5 - 9 september - Rimini

Vandaag is het zaterdag. Morgen zullen in San Marino de GP-motorraces plaatsvinden. Wij verwachten dat er zeker vandaag meer gasten in Rimini zullen zijn, niet alleen daarom maar ook omdat het nog goed strandweer is. In de ochtend merken we er nog weinig van. De parkeerplaatsen zijn nog lang niet vol. En er lopen nog geen drommen mensen. Nu is het ook nog redelijk vroeg als wij naar het oude centrum gaan. Daar is het vandaag markt en de lokale bevolking beweegt ook daar naartoe. Het wordt alweer behoorlijk warm. Rond het middaguur tikt de temperatuurmeter 34 graden aan. In de straten zoeken de mensen allemaal de schaduwranden op. Daar is het nog enigszins goed te doen. Zeker omdat de harde wind van vandaag in het centrum bijna niet wordt gevoeld. Op de terrasjes is bijna geen plaats meer te vinden. De plaatsen die er zijn, hebben geen parasol of andere schaduw. Daar gaat dan ook niemand zitten. Wij ook niet. In 1 van de zijstraten is nog een mooi plaatsje voor ons. Een vrolijke jongeman komt ons vertellen dat we binnen kunnen bestellen en dan komt hij het brengen. En dat doet hij ook, met een grote glimlach. Die vindt zijn werk echt leuk. Hij maakt even een kort praatje maar het is te druk om lang bij ons te blijven hangen. Het was ons al opgevallen dat de Italianen veel vaker een hond hebben. En elk jaar lijkt er ook wel een trend te zijn. Vorig jaar was het vooral tekkels. Dit jaar zijn het poedeltjes. Heel enkel een grote (keizer)poedel, maar vaker zien we de kleine schattige poedeltjes, in alle kleuren.

Net na de middag wandelen we naar het havenhoofd, bij de pier. Hier is het niet druk. Ook niet met fietsploegen die er ven een versnapering kunnen genieten. Wel vaart er af een toe een jachtje uit. Die liggen dus niet alleen maar voor de sier in de haven. Wij genieten van een lekkere tagliatelle met als bijgerecht fornaca. Dit is een gebakken pizzabodem met zeezout en marjolein. Meer niet. Klinkt saai misschien maar is heerlijk. Gisteravond kregen we deze als gratis voorafje bij Giusti. Hier staat het ook de kaart dus bestellen maar.  Als we teruglopen naar het hotel valt het ons op dat het nog steeds niet druk is. De terrassen onderweg zitten lang niet vol, in de restaurant is nog volop plaats, er is genoeg ruimte op de trottoirs. Is het seizoen dan al ver voorbij? Nou, ‘s avonds blijkt van niet. Voor ons doen zijn we vroeg onderweg naar Giusto voor het avondeten. En de trottoirs zijn nu wel vol met slenterende gezinnen, groepen mannen, jeugd die uitgaat en de superslenterende bejaarden. Eten doet men hier later, dus er is een mooi tafeltje bij Giusto. Dure auto’s razen langs ons terras en afgeladen bussen stormen voorbij. Maar staat er ook maar iemand voor het zebrapad, dan stopt het verkeer, altijd. Tenzij het een toerist is. Die probeert er nog wel snel voorlangs te rijden. Je haalt ze er zo uit, want hoe hard de Italianen af en toe ook rijden, voor het zebrapad wordt gestopt.

Na het eten lopen we via de strandboulevard naar ons koffietentje. Aan de boulevard zitten enkele grote bars waar live muziek is en waar vooral de jeugd zich ophoudt. Heel veel jeugd. Die zijn niet alleen in de bar, maar ook daarbuiten. In een strandtent wordt nog gebarbecued. Grote pluimwolken zijn te zien en de geur is fijn. Als we terug zijn op de Via Regina Elena zien we dat nu de terrassen uitpuilen met gasten. Vol! Bij ons koffietentje is nog een mooi tafeltje vrij. Even kijken of Jackie Chan er nog werkt. Ja hoor. Hij bedient ook ons gedeelte van het terras. Met een paar menukaarten in de hand komt hij met een nors gezicht onze kant op. Hij gooit die kaarten op onze tafel en mompelt iets van goedendag. En dan kijkt hij ons strak aan en loopt weer weg. Nou ja zeg, wat onbeschoft. Wij stappen op. We kunnen vast wel ergens anders iets drinken. Jackie kijkt ons verbaasd na (hoezo dan). Maar als we denken dat ergens anders nog plaats is, dan hebben we het mis. Ach, dan zitten we nog maar even buiten bij het hotel en gaan naar het balkon op onze kamer.