Dag 11 - 15 september - Vertrek naar Rimini

Vandaag vertrekken we bij Bas en Janny. Natuurlijk kunnen we nog even langer blijven, maar na het weekend gaan ze zelf een week naar Frankrijk om vrienden te bezoeken. En als we vandaag verder reizen, hebben zij het weekend om nog te ontspannen. Niet dat ons bezoek zo inspannend is, want in feite doen we niet zoveel behalve eten, drinken, veel praten en slapen en een paar korte bezoekjes aan de stadjes in de buurt. Het was overdag de afgelopen week zonovergoten en warm maar de avonden koelden tot aangenaam af. Nog steeds in de korte broek en t-shirt, maar niet benauwd. Genoten hebben we, dat is zeker.

We moeten nog wel even de volgende bestemming bepalen. We hebben nog 7 nachten maximaal te gaan, en dan gaan we Blue weer ophalen. Dus de 2500 kilometer kan goed opgeknipt worden. Eerst maar eens kijken in Taranto, zo’n 300 kilometer. Dat klinkt weinig, maar de kustroute duurt erg lang en over die “paar” kilometers doen we toch bijna 4,5 uur. Onderweg bellen we voor de zekerheid even met het hotel waar we vorig jaar ook hebben gelogeerd. Een enorm groot hotel, dus dat zal toch wel gaan? Het seizoen is voor de Italianen voorbij en de kinderen gaan na het weekend weer naar school, dus toch geen probleem? Nou, wel dus. Vol. Ai. Dan toch maar verder kijken. Misschien in Vieste, een kleine 500 kilometer vanaf Bas en Janny. Ja ja, ook vol of gesloten. En wat er wel open is, heeft geen parkeerplaats voor onze auto. En dat risico willen we toch niet lopen. Oké, Termoli dan, dezelfde afstand van Bas en Janny, maar dan niet op het schiereiland (Vieste) maar aan de Adriatische kustlijn. Daar vinden we 1 optie, maar dat is in een (mooi) huis buiten de stad. Dus geen optie. Wat doen we? We kiezen de gemakkelijke weg. Rimini. Even een belletje met Teija, die al onze boekingen daar regelt. Ja hoor, kom maar, geen punt. Ze meldt ook nog dat ze oplader van de tandenborstel, die we vorig jaar zijn vergeten, voor ons klaarlegt. Is toch leuk.

Onderweg stoppen we voor een koffie met croissantjes in een stadje. Daar stoppen we meestal even voor een versnapering. Heerlijk. Af en aan komen Italianen even snel een kopje koffie scoren en rijden weer door. Toevallig komt net de trein voorbij die langs de kustroute rijdt. Dat zal wel heel mooi zijn want je rijdt ermee praktisch langs de stranden. Een trein is een groot woord. Het is een antieke met 2 korte treinstellen. Misschien dat er 50 personen mee kunnen, geen idee, maar zo ziet het er uit. Leuk om te zien. Ook zien we nog een kleine oude Fiat die met een ketting een bus trekt. Dat is wel grappig. Het gaat niet hard, maar het gaat goed.

Het is een rustige reis, weinig verkeer op de weg en prachtig weer. Alles lijkt er op dat we in de avond rond half 9 aankomen. Dus kunnen we in Rimini wel avondeten. Dat zou je denken. Maar in de buurt van Pescara wordt een file gemeld. En die is er. Een dikke. Het houdt ons anderhalf uur op. Jammer. Maar goed, na de file lost het verkeer snel op en wordt het gaspedaal weer goed ingetrapt. En zo staan we 10 uur ‘s avonds met de auto in de garage van het hotel. Even een snelle opfrisser en snel naar Giusti om te eten. Omdat het seizoen voorbij is, lopen veel Italianen in de lange broeken en de armen bedekt met een vestje of jasje. Dan zal het wel “koud” zijn. Nee hoor, het is nog prima weer. Voor onze begrippen dan. Zo leuk om de verbazing op de gezichten van Enver en Rico te zien als we goed 11 uur bij het restaurant aankomen. Plek zat en na een kwartier zitten we er nog als enige gasten. En ja, Giusti sluit om 12 uur, maar als wij langer blijven zitten, geen punt hoor. Het personeel gaat zelf eten en ziet het allemaal wel. Via de boulevard lopen we terug naar ons hotel. Een aantal hotels is al dicht en het is rustig, behalve bij die gelegenheden waar de jeugd zich ophoudt. Daar is het nog een drukte van jewelste. En dat zal door de maanden heen waarschijnlijk niet veel veranderen.