Dag 12 - 16 september - Rimini

We hebben als een blok geslapen en zijn toch alweer redelijk vroeg wakker, rond half 8. De weerberichten voor vandaag zijn niet denderend. In de loop van de ochtend gaat het regenen, misschien wel onweren. De temperatuur blijft goed, achter in de 20 graden. We zullen wel zien. Voorlopig schijnt de zon volop. Een zwaar ronkende motor doet ons toch even voorover buigen over de balkonrand. Wat komt er voorbij? Het blijkt een lange stoet van oldtimers die telkens in plukjes van 5 of 6 auto’s voorbij rijden. Prachtig om te zien. Hier en daar een politiemotor of technische wagens. We kunnen op de auto’s de sticker lezen die aangeeft waar dit voor is. Het is de Gran Premio Nuvolari, een rit die drie dagen duurt, elk jaar, van oldtimers vanuit de hele wereld. Het begint in Mantova en op de eerste dag rijden ze naar de oostkust bij Cesenatico, vlak boven Rimini. De tweede dag, vandaag, begint in Rimini en gaat naar Arezzo, dan Siena, vervolgens naar San Marino en eindigt weer in Rimini. En de laatste dag zal worden geëindigd in Mantova. Twee video’s geven een korte impressie. Volgens de website van dit evenement is dit om een legendarische motorracer Great Nivola te eren. Nou, toch weer een leuk weetje.

De regen blijft uit vandaag. Het is prachtig weer en soms even bewolkt maar dat doet niets af aan de temperatuur. We wandelen vandaag richting Rimini zuid. Kopje koffie, een heerlijke ijsbeker met kersen, soms een winkeltje in en zo zijn we al snel zo’n 5 kilometer verder. We zijn in de buurt van de rotonde waarna de weg naar Riccione begint. Er zijn maar weinig toeristen meer. Een aantal winkels is gesloten, sommige hotels hebben de deuren al dicht gedaan, bij enkele restaurants kun je alleen nog maar binnen eten, ja, het seizoen is klaar. En misschien zijn de Italianen er ook wel klaar mee, al die hopen toeristen. Op het strand liggen maar weinig mensen. Ook de wandelaars op het strand zijn er in mindere getale. Wat ook minder is, is het aantal kwallen. Er zijn 0 kwallen. Ja, als je nu zou kunnen zwemmen, dan zou dat geen bezwaar meer zijn, maar het water is wild en de rode vlag hangt. Oftewel, een sterke stroming, dus oppassen. Wij wandelen op het gemakje terug naar ons hotel. Rond een uur of 4 zijn we er. We praten even kort met de receptioniste die ons vertelde dat ze eigenlijk dacht dat we vandaag zouden vertrekken. Nee, zeggen wij, wij gaan maandag weer verder reizen. Nou, dat komt niet zo goed uit, want het hotel zou eigenlijk morgen sluiten voor een korte tijd. Zondag, morgen dus. Maar, zegt ze, ze zal even met de eigenaar van het hotel overleggen of wij toch nog een nachtje mogen blijven, zodat we volgens onze planning maandag kunnen doorreizen. En later krijgen we al een telefoontje, we mogen nog een nachtje extra blijven. Dus van zondag op maandag zijn wij en een andere gast de enigen in het hotel. Het scheelt ons wat regelwerk. En het levert een extra zonnige dag op.

Het is vandaag zaterdag, dus familieavond. De restaurants zijn vol met lange tafels waar de families lekker op hun gemakje zitten te eten. Ons restaurant Giusto is vol als wij aan komen lopen. Maar Enver geeft al aan dat we na een klein half uurtje vast wel aan kunnen schuiven. Hij houdt een tafel voor ons vrij. Een goed half uur later, het is dan rond 9 uur, lukt dat dan ook. Na ons voorafje, bruschetta, moeten we wel lang wachten op ons hoofdgerecht. Na een uur gaat Enver toch maar even verhaal halen in de keuken. Want waarschijnlijk zijn ze onze bestelling vergeten. Enver is al terug maar even later komt de kok, een jonge vrouw, aangestormd en gaat behoorlijk tegen hem tekeer. Niet goed te volgen, maar we denken dat ze hem verwijt dat hij niet in de gaten heeft hoe druk ze het heeft. Enver wordt er niet warm of koud van en laat haar tirade over zich heen komen. Wij vinden het nogal onbeleefd van haar om dat in het bijzijn van de gasten te doen, maar voila. Even later vertelt Enver dat zij de dochter van de baas is en dat het daarom niet verstandig is ruzie met haar te zoeken want dan is hij zo zijn baan kwijt. Rond half 11 staat ons biefstukje dan toch voor ons. Heerlijk hoor. Maar ondertussen is het natuurlijk wel weer laat. Geen koffietje meer, maar een wandeling over de boulevard. Het is nog zacht weer. Maar weer kijken wat er morgen voor ons in petto is.