Dag 8 - 11 september 2021 - Vieste

Het is heerlijk wakker worden in een rustige omgeving.  Er hangt een laagje bewolking maar de zon is goed aanwezig. Zou het misschien eens gaan regenen? We vermoeden van niet en het gebeurt ook niet deze dag. Het is juist heerlijk weer, geen 35 graden maar zo tegen de 30. Prima te doen. De ontbijt zaal is onder de begane grond. Lekker koel, groot en het aanbod is enorm. Je kunt er smoothies maken van fruit en groente, tosties bakken, allerlei soorten brood en beleg, noem het maar. Als je kieskeurig bent met eten, heb je hier geen probleem. Er is iets te vinden voor je. Voorwaarde: je mag niet in je badkleding aan tafel komen. Vinden wij wel logisch, maar het moet kennelijk opgeschreven worden. 

We horen van onze Rotterdamse buren nog welk strand we moeten hebben. Om een uur of elf lopen we er op ons gemak naar toe. Het is inderdaad maar 5 minuten lopen. We krijgen ons strandbed toegewezen. Daar plakt de strandwacht een sticker op. Die zijn van ons en daar kunnen we gedurende ons verblijf gebruik van maken. Het is niet zo druk. Misschien omdat menses andere dingen gaan doen op zaterdag of omdat de wolken die er nog hangen ze afschrikt. Niet nodig. De zon prikt, het is warm. Net als het zeewater. De eerste meters is het of je een lauw bad in stapt. We mogen zwemmen tot aan de witte boeien, zeker nu de rode vlag hangt. Maar zelfs daar is het water niet diep en kun je er staan. Zal wel een bewuste keuze zijn.  Mogelijk dat even verder de bodem ineens diep is. We wisselen het strand bezoek af door zwemmen, zitten, wandelen langs het strand en met tennis batjes in het water een balletje slaan. Later zien we dat dat eigenlijk niet mag, net als voetballen. Maar ja, dat is later, en we worden er niet op aangesproken door de strand wacht. Die kijkt ook teveel op zijn telefoon met vooral zijn rug naar het water. Ook goed. Er is geen gevaar, dus ook niet van hem. Een rij bedden voor ons ligt een oudere man die een hengel bij hem heeft. Af en toe gaat hij er mee het water in. Wij hopen dat hij iets bijzonders vangt, een kleine haai, een gevaarlijke vis of zomaar een grote vis. Helaas, na een paar pogingen gaat de hengel weer in de hoes. Geen geluk. Er zwemmen wel kleine visjes, maar wat het zijn, kunnen we niet thuisbrengen. Het lijken wel kleine zeebaarsjes. Tijdens het wandelen zien we een paar campings, die echt direct aan het strand liggen. Dat is mooi voor in ieder geval gezinnen met kinderen. 

In de strandtent drinken we wat en later eten we er wat. Prachtig ding. Mooi aangekleed met cactussen, bamboe, het doet een beetje tropisch aan. In de zomer zal het hier ook echt wel tropisch zijn. Ook daar: niet in de badkleding. Ook geen ontbloot bovenlijf voor de heren. Een oudere man verzoekt inderdaad een paar gasten iets aan te trekken en stuurt ze terug. Wij zijn zo rond drie uur terug op de kamer. We hebben het voor ons doen lang uitgehouden op het strand. Al met al hebben we op de strandbedden misschien een uurtje gezeten. Maar het is toch wel gemakkelijk. Over je spullen hoef je je daar echt geen zorgen te maken. Het is een soort ongeschreven regel dat iedereen een beetje op elkaars spullen let. Dus je kunt onbezorgd gaan en staan, hoe lang dan ook, als je wilt. Ook hier lopen een paar Afrikanen met snuisterijen op het strand. Een ervan heeft best mooie strand kleden bij zich. Je zou bijna in de verleiding komen. Maar als zijn gezicht bij een “nee” van andere gasten op onweer gaat, is de verleiding tot kijken en misschien kopen direct weer weg. Dus: no, grazie, bedankt. 

‘S Avonds op het gemakje richting het centrum. Net daarvoor nemen we afscheid van onze Rotterdamse buren, die morgen verder trekken naar Alberobello. Dat ligt midden in de provincie Puglia, welke plaats bekend staat om de trullo’s. Dat zijn mini huisjes zoals ze vroeger gebouwd werden. Van opgestapelde stenen en (vroeger) verplaatsbaar. Altijd wit met een rond dak(je). Ook dat willen ze een keer meemaken. Hij is best lang, dus slapen en bewegen in zo’n trullo wordt voor hem een uitdaging. We wensen ze een fijne reis en geluk in hun nieuwe woning in Vlaardingen. In het centrum van Vieste is het op sommige plaatsen druk, maar het waaiert ook snel weer uit elkaar. Het is over het algemeen niet zo druk als de vrijdagavond. Vieste staat nog steeds in het teken van de liefde. Overal zijn gadgets te koop met hartjes enzovoorts. Ook is er weer live muziek op het water. Dit keer speelt een orkest. Ook mooi. We lopen eens van de hoofdstraat af om ergens te eten. We vinden iets. Een vriendelijke jongeman, ook buiten met een masker voor, komt onze bestelling opnemen. Hij bestelt een bruschetta, oftewel een soort hardgebakken schijfjes brood met tomaat en rucola. Vooraf. Daarna graag de mixed grill met patat. En doe er maar een biertje bij. De jongen wil alweer weglopen, maar zij wil ook iets eten. Doe maar een pizza en een fles water. De bruschetta komt al snel, maar wel met 2 biertjes. We geven er 1 terug aan de mevrouw, die ook bedient. Ineens wordt een schaal patat op tafel gezet. Nee nee, die moet terug. Eerst de bruschetta opeten en daarna het vlees met patat. De mevrouw neemt het met een chagrijnig gezicht mee terug. De hele avond heeft ze ons niet meer aangekeken. Wij vinden het vrij normaal dat je eerst je voorgerecht neemt en dan de rest, zoals gevraagd, maar bij dit restaurant weten ze dat misschien niet. Raar. De bruschetta is op, de pizza is al half verorberd, maar het vlees en de patat laat nu op zich wachten. Zeker een half uur. We geven ze nog 5 minuten en anders gaan we afrekenen en ergens anders nog iets eten. De jongen komt aangesneld en heeft onze irritatie kennelijk in de gaten. Ze zijn ermee bezig. En ja, even later is het er dan. Jammer, het is niet lekker. Alles smaakt hetzelfde en de kwaliteit is slecht. We rekenen 35 euro af, is ook echt niet duur, en zullen nooit naar dit restaurant terugkeren. We lopen nog wat winkeltjes binnen en nemen nog een heerlijke coupe ijs op een terras. Echt zalig. Dat doet onze hoofdmaaltijd weer vergeten (alhoewel de pizza wel lekker was). Het windje wordt wat frisser, de mensen verlaten mondjesmaat het centrum en wij ook. Een fijne dag.