Dag 3 - 6 september 2021 - Rimini

Het is vandaag maandag. Het belooft weer een mooie dag te worden. Rond half negen is een over enthousiaste schoonmaakster de kamers naast ons aan het poetsen. Dat is nog niet zo erg, maar ze vat haar werk erg serieus op. De stofzuiger gaat alle kanten op en tegen alles aan, ook het balkon wordt grondig onder handen genomen. Ach nou ja, het is eigenlijk ook wel tijd om op te staan. Na het ontbijt lopen we naar een overdekte winkelcentrum Buffane, altijd leuk om daar even te struinen. We proberen onderweg zoveel mogelijk de schaduw te pakken, want de zon staat hoog en brandt. Het is een wandeling van een kleine 2 kilometer. Prima te doen. Het enige nadeel van een overdekt centrum is: altijd het mondkapje op. En dat is best wel warm zo’n tijd achter elkaar. Gelukkig zijn er veel uitgangen zodat we af en toe even adem kunnen happen. Wat opvalt: geen leegstand. Alle winkels zijn bezet. Komt misschien ook omdat er een supergrote supermarkt binnen zit. Na de boodschappen gaan bezoekers misschien toch nog even rondlopen voor koopjes of wat dan ook. Je kunt rondom voor de deur parkeren dus dat is dan ook weer gemak. 

Het gekke is dat in Italië zij altijd met een zakje nachtgoed thuis komt. Dit keer een ponnetje en een fijne pyjama. Voor de rest blijft de portemonnee dicht. Na een paar uurtjes keren we terug naar het hotel. We hebben wel zin in een hamburgertje. Vorig jaar hebben we ergens gezeten waar die erg lekker waren. Misschien is hij ook nog in business. Het was een kale man die nog van het gezonde was. Dronk hij nou geen frisdrank of was hij van de yoga? We weten het niet precies meer. Maar zo’n 50 meter voor ons hotel herkennen we het restaurantje. En die kale. Bij hem geen blik van herkenning. Dat zou ook gek zijn eigenlijk. Hoeveel mensen ziet hij wel niet per dag? We bestellen een hamburger, krijgen er twee per persoon in zo’n platgeslagen tosti noemen we het maar. Heerlijk! Lekker simpel: broodje, hamburgertje, wat sla, tomaatje, mayonaise en ketchup en dat keer 2. Dat gaat er goed in. Op de hotelkamer frissen we ons een beetje op en banjeren een eind over het strand. Het is druk maar niet overbezet. Wat opvalt is dat alle strandbedjes en parasols nog staan. Vorige jaren waren ze die al aan het opruimen. Maar daar lijkt nu nog geen sprake van. Dat komt waarschijnlijk ook omdat de kinderen pas volgende week weer naar school gaan en ook de Italianen zelf nog lang van hun vakantie willen genieten, zeker in de weekenden. 

‘S Avonds zoeken we Giusti weer op waar Enver ons al tegemoet komt. Geen plek. Misschien over 5 minuten maar het kan ook 20 minuten zijn. Ineens spotten we 2 gereserveerde tafels. Hé, is dat niet gek? Dat doen ze toch niet? Kennelijk is die moeite voor ons dan toch even teveel, terwijl ze weten dat wij elke dag komen eten. Licht geïrriteerd lopen we verder. Er zijn zoveel meer plekken om te eten. Die zijn er ook maar iedereen lijkt wel tegelijk te willen eten. Bij een groot restaurant trekt een vrouw ons naar binnen want ze heeft achter in de tuin van het restaurant plek. Ja, klopt. En eten is eten. Maar in feite kan het ons niet snel genoeg voorbij zijn. Er is niets te zien, behalve de andere gasten. Er wordt gefluisterd, ook al kunnen we elkaar waarschijnlijk niet verstaan. Het eten is oké. Maar de ambiance is er niet. Op een terras verder op drinken we nog wat. En dan is het weer mooi geweest.